Voor zover nu bekend komt de eerste persoon met de naam Sanders al voor rond 1400 in Mierlo (op 't Hout) het gaat hier dan om Henrick. Zijn zoon bezit rond 1490 dan een grote hoeve in deze plaats. De huidige familienaam Sanders werd dus al in 1400 gebruikt maar de naam Zanders alsmede Corstiaans of Bitters worden soms ook wel eens als alias gebruikt. Maar meestal gaat het dan de volgende generatie weer terug naar de oude familienaam Sanders. De familie is voor 90% Rooms Katholiek (RK) en vanuit "bijna" ieder gezin ging er wel een of twee personen het geloof in. De naam verschijnt rond 1600 op in meerdere dorpen, denk hierbij aan Mierlo, Someren, Nuenen, Helmond etc. Ook elders tussen de grote rivieren duikt enige tientallen jaren later de naam Sanders op. Of er onderling enige samenhang is en of het gaat om afstammelingen van de stam uit 1400 is tot nu toe (nog) niet duidelijk. Later verspreiden de Sandersen zich verder over het land en zelfs ver daarbuiten: de Verenigde Staten, Canada, Zuid-Afrika, Australië. Ook in Duitsland komt een uitgebreide stam Sandersen voor, echter een link is hiermee nog niet gelegd. Inmiddels kennen we meerdere stammen Sandersen in 1993 ca. 4400 personen!), waarvan de onderlinge samenhang (nog) niet kan worden aangetoond. Bij sommige families is de schrijfwijze van de naam in de loop van de tijd veranderd. De herkomst van de naam is niet met zekerheid bekend. Maar men vermoed dat het hier een patroniem betreft en wel Alexander zijn zoon Sander, Xanderss wordt Sanders (Sander zoon= Sanders). Ook ziet men in de gehele stamboom steeds dezelfde naam terug komen nl. Henrick, Hendrick of Joannis (Jan) maar denk ook aan de naam Agidius (Dielis), echter is Hendrick in verschillende schrijf vormen het meest gebruikt. De familie Sanders heeft veel functies bekleed in al die jaren van Poorter tot Pastoor alsmede schepen en schout, ambachtmeesters, fabrieks eigenaren, wevers, slachters, winkeliers. De huidige 'grote' concentratie van deze stam bevind zich nog steeds in Helmond en is daar dan ook de bekenste familie.
De meest voorkomende naam in dit familie geslacht is Jan (Johannes) en Hendrik (Henrick),
Hendrik;
Tweestammige Germaanse naam en een van de frequentste namen. Het is moeilijk
het eerste lid geheel bevredigend te verklaren. Namen met heim- (`heim, woonplaats,
erf', zie Heime) kwamen in het Germaanserijk veel voor, hein- alleen in deze
naam. Hij komt te vroeg voor om hem uit hagan te verklaren (zie hag- en vgl.
E. Schröder, Deutsche Namenkunde, 119); het tweede lid betekent `machtig'
(zie -rik-). Na Hendrik de Vogelaar (gest. 938) is het een veel voorkomende
Duitse keizers- en koningsnaam. Zijn verbreiding heeft hij vermoedelijk gekregen
door Hendrik II, de Heilige (1002-1024), stichter van het bisdom Bamberg in
Beieren en van verschillende kloosters. In 1146 werd hij heilig verklaard; kerkelijke
feestdag: 15 juli. In totaal zeven Duitse keizers droegen de naam. Ook elders
kwam hij als vorstelijke en aanvankelijk vooral aristocratische naam veel voor.
Ook in Nederland is de naam populair, zonder dat hij aanvankelijk door heiligenverering
gesteund werd. Vrouwelijke vormen zijn in Nederland vanaf de 14e eeuw aan te
treffen: Henrica; 16e eeuw: Hendriksken, Hendrickje; 17e eeuw: Hendrina; eind
17e eeuw: Henriëtte.
Johannes;
Hebreeuws Johanan `Jahweh is genadig'. Voor de populariteit van de naam komt
in de eerste plaats in aanmerking Johannes de Doper (Luc. 1,15v. en Matt. 3
e.e.), geboortefeest op 24 juni (zie ook Baptist). Vervolgens noemen we de discipel
van Christus, broeder van Jacobus (Marcus 1,19 e.e.), vanaf de 4e eeuw wordt
hij `de theoloog' genoemd; kerkelijke feestdag: 27 dec. Aanvankelijk was de
naam Jo(h)annes vooral in de Oosterse Kerk populair, maar met de Kruistochten
begon de naam in het Westen door te dringen. Daar werd het in alle landen al
vroeg de meest voorkomende naam. Aanvankelijk werd de naam in de Latijnse vorm
Joannes gebruikt (de Griekse vorm is Ioannes). De vorm Johannes (onder invloed
van het Hebreeuws) is sinds de Renaissance en Hervorming de meest gebruikelijke
geworden. Vele heiligen hebben de positie van de naam nog versterkt, we noemen
hier slechts enkelen: Joannes Chrysostomus, een van de belangrijkste Oosterse
kerkvaders, geb. ca. 354 in Antiochië, aanvankelijk monnik en kluizenaar,
in 398 patriarch van Constantinopel; geestelijke in 407; kerkelijke feestdag:
27 jan. Tot de ouderen behoort ook Joannes van Damascus, in 675 geb. in Damascus.
Hij is bekend door zijn dogmatische geschriften; geestelijke 749; kerkelijke
feestdag: 27 maart; Joannes van Nepomuk, hij werd van belang voor de Kerk in
Oost-Europa, martelaar in 1393; kerk. feestdag: 16 mei (zie Nepomuk). In Duitsland
kwam de naam op in de 8e eeuw: Johannes, Meerbach 730 (Socin); in Zuid-Nederland
in de 9e eeuw: Iohannus, in het jaar 829 getuige in Gent (Mansion). Het was
een van de zeven christelijke namen in de 9e eeuw in West-Vlaanderen en in de
10e eeuw kwam hij zeven maal voor op 35 chr. namen (Leys 1958, 4). In Noord-Nederland
dateren de oudste voorbeelden uit de 12e eeuw: Iohannes, deken in Utrecht, 1116;
Johannes de Hancvorde, cijnsplichtige in Berg, 1142/5 enz. (Gysseling 1966,
10).